Ekipa telewizyjna z Lublina, a konkretnie z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, dołączyła do nas w drugim sezonie naukowych cykli. Cieszymy się bardzo, że nasza platonowa „rodzina” się rozrasta 🙂
Przy okazji pierwszego materiału z Lublina miałam okazję porozmawiać z kierowniczką TV UMCS – dr hab. Nataszą Ziółkowską-Kurczuk prof. nadzw. UMCS.
Ja: Pani Nataszo, jest Pani rodowitą poznanianką, jednak koleje losu poprowadziły Panią do Lublina…
NZK.: Tak, przyjechałam do Lublina za mężem i za mieszkaniem na początku lat 90. – takie były czasy, że mieszkania nie można było po prostu kupić czy wynająć… Mieliśmy tu być 3 lata, a mieszkamy już prawie ćwierć wieku. Lublin jest jednak cały czas kulturowo zupełnie inny od Poznania, do czego nie mogę się przyzwyczaić. Lublin jest jak teatralna scenografia – szczególnie stara część miasta. W Lublinie pozostała wyrwa – brakuje połowy dawnych mieszkańców i brakuje połowy dawnego miasta, ale najgorszy był brak pamięci po żydowskiej społeczności. To się na szczęście zmienia. Właśnie jeden z moich filmów „Magiczne miasto” opowiadał o tej niepamięci. Zadawałam sobie sama pytanie: co było w tym pustym miejscu? W Poznaniu wszystko wydawało mi się jednak bardziej jasne. Wschód ma w sobie jakiś tajemniczy mrok.
fot. Kaja Kurczuk
Ja: Pani zainteresowania to niezwykle szeroki wachlarz: film, teatr, telewizja… Na którym miejscu umieściłaby Pani to ostatnie medium?
NZK.: Telewizja jest dla mnie medium dla sztuki, dla nauki, dla edukacji. Ja się wychowałam na teatrze alternatywnym, na teatrze zaangażowanym społecznie i intelektualnie (pisałam pracę magisterską o poznańskim Teatrze Ósmego Dnia), ale także na filmach wielkich mistrzów polskiego i światowego kina. Jestem m.in. absolwentką kulturoznawstwa na UAM i z pewnością takie, szerokie myślenie o kulturze, w tym również o nowych mediach, jest mi szczególnie bliskie. Telewizja współcześnie stała się zbyt komercyjna i zbyt płytka. Te wszystkie talent shows, teleturnieje, programy interaktywne, to nie mój świat. Według mnie telewizja nie powinna być maszynką do zarabiania pieniędzy, ale inteligentnym medium, które ma wpływ na rozwój intelektualny odbiorców, na uwrażliwienie ich na rzeczy mądre i piękne. Na ogłupiającą papkę szkoda czasu.
fot. Kaja Kurczuk
Ja: Telewizja UMCS to Pani kolejna przygoda, czy traktuje ją Pani bardzo poważnie?
NZK.: TV UMCS jest dla mnie bardzo poważnym wyzwaniem. To nowoczesne i innowacyjne medium o charakterze informacyjnym i opiniotwórczym, wykorzystujące potencjał naukowy, edukacyjny i kulturalny UMCS, a także środowiska akademickiego oraz miasta Lublina. Naszym celem jest również edukacja, dlatego najważniejsi są dla nas studenci i doktoranci, którzy tworzą TV UMCS. Są dziennikarzami, realizatorami, operatorami, montażystami, dźwiękowcami, charakteryzatorami, kierownikami produkcji itd. Uczą się dzięki temu tych wszystkich zawodów w praktyczny sposób. TV UMCS to dla nich pole doświadczalne, tu mogą, a nawet muszą, popełniać błędy, próbować realizować różne formy. Rolą moją i redaktor naczelnej, Magdaleny Kozak-Siemińskiej, jest pomoc w tych działaniach, wsparcie merytoryczne, artystyczne, ale również wskazywanie błędów. Dzięki temu nauka zawodu jest bardziej efektywna. Sama pracowałam przed laty w Akademickim Radio „Winogrady” w Poznaniu, więc doskonale wiem, jak wiele można nauczyć się w takim akademickim medium.
fot. Robert Frączek
fot. Kaja Kurczuk
Ja: W drugim sezonie naukowych cykli PlatonTV ośrodek z Lublina włączył się bardzo chętnie i prężnie. Czego możemy się spodziewać?
NZK.: Włączyliśmy się dopiero w drugim sezonie w realizację cykli PlatonTV, ponieważ funkcjonujemy jako TV UMCS dopiero od grudnia 2015 roku, więc stosunkowo krótko. PlatonTV to bardzo ciekawy projekt, świetna platforma dla popularyzacji nauki. Oczywiście mamy w planach realizację kolejnych odcinków dla różnych cykli programowych, ale pracujemy też nad nowoczesną formą realizacji programów naukowych. Być może wkrótce uda nam się zaproponować PatonTV nasz format programu naukowego.
Ja: Brzmi ciekawie, trzymam kciuki, by się udało. Dziękuję za rozmowę.
Dossier:
Natasza Ziółkowska-Kurczuk: reżyserka, scenarzystka, dziennikarka urodzona w Poznaniu. Ukończyła nauki polityczne (dziennikarstwo) i kulturoznawstwo na UAM w Poznaniu oraz Wydział Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi. Doktor habilitowany na Wydziale Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej w PWSFTviT w Łodzi zakresie reżyserii firmowej. W połowie lat 80. pracowała w tygodnikach „Radar” i „Wprost” jako reportażystka oraz współpracowała z Akademickim Radiem Winogrady w Poznaniu oraz Polskim Radiem. Od 1991 roku mieszka w Lublinie i obecnie pracuje jako profesor nadzwyczajny w Zakładzie Dziennikarstwa na Wydziale Politologii UMSC w Lublinie oraz współpracuje z TVP i firmami producenckimi. W latach 2006–2007 uzyskała 3 stypendia Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej na scenariusze filmowe. Realizuje filmy dokumentalne, reportaże widowiska sceniczne i telewizyjne. Jej filmy dokumentalne są prezentowane i nagradzane na krajowych i międzynarodowych festiwalach. W 2007 roku za program kulturalny AFISZ, który realizuje od 2000, roku została wyróżniona pierwszą nagrodą na 14. Przeglądzie i Konkursie Dziennikarskim Oddziałów Terenowych TVP S.A. w kategorii „autor najlepszego programu kulturalnego”, a także Zapałką Andersena i Muzycznym Filarem. Film „Komeda, Komeda…” w 2013 roku został laureatem Polskiej Nagrody Filmowej ORŁY za muzykę, a film „Granatowy zeszyt” został nominowany w tej samej kategorii w 2015 roku, a także uzyskał wyróżnienie w Finale New York Festivals World’s Best TV & Films (Nowy Jork, 2015). Film „Komeda, Komeda…” został wydany w specjalnej, reżyserskiej wersji „Rosemary’s Baby” Romana Polańskiego, zaakceptowanej i rekomendowanej przez reżysera przez renomowane wydawnictwo Criterion Colection w USA i Kanadzie. Laureatka Grand Prix Polonijnego Festiwalu Multimedialnego „Polskie ojczyzny” za filmy: „Nasz Wujek – ks. Karol Wojtyła” („Wujek”), „Komeda, Komeda…”, „Granatowy zeszyt” w 2014, a także Nagrody Kulturalnej Miasta Lublin za rok 2013. Od 2015 roku kierownik TV UMCS.